Antonte salindo da ofisina espera seu irmán no portal, cunha porra debaixo da ghabardina e arréalle unha hostia criminal. O home, nin corto nin peresoso, preghúntalle que tuvo el con papá, que lle deixou a finca e a viña e a el nin o váter pra caghar. Cuñados, primos e mais acheghados formaron parte da repartisión que o difunto vello do conto fixera con toda a preocupasión.
Pero homiño que fas, non ves que é teu irmán, por unha puta herensia valo desghrasiar.É que eu, eu me seghei. Si quére-lo váter, doucho para ti. ¡Sas sorreghaso! ¡eih vai!, ¡sas sorreghaso!, ¡eih vai! ¡Agharrádeme! ¡agharrádeme! ¡agharrádeme! ¡agharrádeme!
Cuñados, primos e mais acheghados formaron parte da repartisión que o difunto vello de conto fixera con toda a preocupasión. Pois bueno como iba eu contando, estas son cousas que poden pasar, menos mal que hoxe pararon, xa chegharan ás mans.